Yıllardır içimdedir, mağazalardan alış veriş yapmak yerine dikiş makinemin başına geçip, kesip, biçip, dikişlerini kondurup giyivermek. ( Söylemek ne kadar kolay) Giyivermek bir kenara dursun hala daha burda dergilerine bakmakla yetiniyorum. Yıllardır ilham verip durur dikip giyenler, ara sıra iştahlanır, sonra güzelim kumaşlarıma kıyamam ve ertelenme durumlarıyla içten içe serzenişte bulunurum kendime.
Artık ilk adımı attım. Kumaşlarıma kıyamadığım için az kumaşımın gideceği ( hani olmazsa üzülürüm yazık olur kumaşa diye) bir çalışmayla başladım işe. Bunun için oğluma bir kapri dikmek kumaşın fazla gitmemesi adına tercih ettiğim bir çalışma oldu. Nice zaman önce internette bulduğum (çok aramama rağmen sitenin ismini bulamadım) bir kalıbı çıkarmış, kesmiş ve saklıyordum, kısmet bugüneymiş. Yılların verdiği sadece bakma, okuma deneyimiyle ve özellikle burda dergisini satır satır okuyarak, en nihayet kestim, diktim ve hemen giydiriverdim oğluma. Sonuçtan çok memnun kaldım. Sadece etiketimi kurdaleye basamadığım için eksik kaldı ama bir daha ki sefere ayrıntılar unutulmayacak. Ah bir de kendime dikebilsem…