Çınar ın mı devrildi demek istediler ki . Anlayamadım o zaman. Yıl 1998 haziran ayı…
Hala anlayamadığım ise, nasıl geçti bunca yıl, onsuz, babasız, dedesiz, eşsiz, kayınpedersiz, dayısız, kardeşsiz…
16. yılı devireceğim şu günlerde de yine babasız bir güne uyanmak ne acı geliyor bana, bize, babasını daha henüz kaybetmiş olmanın masumiyetiyle her şeyden bihaber çocuklara, eşlere…
Nice onlu günler istedim, gittiğinden bu yana, bir kez olsun sarılmayı, öpüp, koklayıp, bıyıkları batsa da hiç söylenmeden, nefes almadan öpmeyi, derinden sarılmayı. Çok mu şey istedim Yarab, bana 16 yıl sonra bu mutluluğu yaşattın. Gözümü açmak değil, gözyaşlarımı bile elimle tutmak istedim beni uyandırmaması için.
Yine gözlerimi dünyaya açtığım anın sesi : Oğlumun “anne-baba” diye seslenişi…
İki CAN a can katmanın heyecanıyla yaşayacağım mutluluklar, nice 16 lı yılları bekleyişimin umut ışığı olsun…
Çok özlemişim seni BABAM bir on yedi yıl daha bekletme beni …
SEVGİMİZ HİÇ AMA HİÇ BİTMEDİ SENİ ÇOK SEVİYORUZ.…