Babacığıma Marmara Üniversitesini kazandım diyeli 24 yıl, 97 depreminin artçılarında çalışamıyorum diye Mersin’e dönmek için otobüse binip yarı yolda karar değiştirerek Bolu’da tekrar İstanbul otobüsüne bineli 23 yıl, mülteci okuluna adım atıp sınıfımda Atatürk köşesi olmadığını görünce hıçkırıklara boğularak ağlayalı 4yıl, yüksek lisansı kazandığım için çalıştığım özel okuldan korku dolu sahneler yaşayarak ayrılalı 20 yıl, yeteneğim olmadığı halde öğrencilerimden aldığım güçle Atatürk portresi çizeli 4 yıl, 2.sınıf bir öğrencimin “Ööğretmenim atın şaha kalkmış anını çizemiyorum o yüzden resim dersime düşük not vermeliyim.” diyeli 22 yıl, öğrencilerimle pijama partileri yapalı 12 yıl, okulumda müsamere salonu olmadığı için sınıfıma perde dikerek sahne yapalı ve kostümlerini kendi ellerimle dikeli 4 yıl, hayallerimdeki okuma bayramını gerçekleştireli 2 yıl, sosyal bilgiler dersindeki projelerimizle coşarak yöresel kına geceleri düzenleyeli 13 yıl, öğrencilerimle iletişimimi koparmamak adına sevginingünlüğü adlı websitemi açalı 13yıl, uluslararası projelerle ödüller alalı 3 yıl, görev yaptığım okuluma donanımlı bir zeka oyunları sınıfı kazandıralı 3 yıl, 5. Sınıf olarak ilk ve son kez öğrencilerime hatıralarında güzel yer edecek mezuniyet gecesi yapalı 13 yıl, İstanbulu özel kullan öğrencilerimle geçirdiğim yılları kaleme aldığım, “Şekilsiz pasta” Yı yazalı 11 yıl olmuş…
… geçmiş öğrencilik yillarımdan alacaklı kalmamaları ise yegane çabam oldu bunca zamandır…
Çabamın mimarlarından kıymetlilerinden ilkokul öğretmenimin ise filüt çalamadığım halde beni koroya başka bir görevle alıp, nicedir çaldığım filütün sesini o zaman duymuşçasına bir gün onu da başaracaksın kızım diyerek içimdeki cevheri çıkarmaya başlayalı ise tam 32 yıl olmuş. Bunca yıl geride kalmasına rağmen hatırda kalan güzellikler için ona müteşekkir kalacağımı bilmeden hem de….
Bir de Müteşekkirini sana hissettiren o ince düşünceler, insanın içini ısıtan öyle güzellikler var ki….
İşte asıl söz onlarda bitiyor…
Bana sadece Herşeye rağmen “İyi ki Öğretmenim” demeyi bırakırlar.
Nice gönülden aldığım teşekkürlerle devam ettiğim mesleğimde, müteşekkir kaldığım(ız) başta Başöğretmen Atatürk olmak üzere, ilkokul öğretmenim Aysel Yılmaz”ı, hayatıma iyiliğiyle dokunan bütün öğretmenlerimi ve şehit öğretmenlerimizi de saygı ve sevgiyle anıyorum.
24.11.2020