Sonbahara veda ederken bu güzelim kabaklara sahip olduğum için çok mutluyum. Yıllardır aradım durdum. Sormadık kimse, aramadık yer bırakmadım. En sonunda gözümü karartıp taaaa Amerikadan istedim onları. Sağolsun Birol Abim bana onları uçuruverdi. Tam da öğrencilerime “k” harfini öğretirken ki bir anıma rast geldi.
Her harfin bir nesnesi vardır bizde. K harfini de unutulmaz kılan sevilesi kabaklarımız oldu artık. Tek bayılan ben olmadığımı da anlamış bulundum gösterdiğimde. Öğrencilerim de çok sevdi. Dokunduk, okşadık, hasret giderdik hep beraber… Ne kabaklarımızı nede k harfini hiç unutmayacağım öğretmenim dedi yol arkadaşım. Bir öğrencim de gördüğüm en güzel turuncu renk bu dedi. Umarım onunda hafızasında en güzel turuncuyla sonbahar renkleri kalır.
Bu kabaklarla sadece sonbaharın turuncusuna değil öğrencilerime de veda etmenin zamanı geldiğini öğrenmek beni üzse de minik kalplerle bir arada olmak, anılarında yer etmek, üzüntümüzü sevincimizi paylaşmak çok mu çok özeldi benim için. Sahiplenme duygusunun ağır bastığı kişiliğimle, bir gün gideceğimi bile bile de olsa bu görevimde de hizmetimde hiç sınır tanımadım. Tek gayem nasıl daha iyisini yapar da onları mutlu ederim oldu, bundan sonrada böyle olması için rabbimden güç diliyorum.
Sevgiyle kalın 1-C sınıfı
Hiç mi hiç unutmayacağım sizi…
Tabiki kıymetli velilerimi de …
SİZİ SEVİYORUM…