nicedir kendi oğullarımda deneyemeyip, içimde kalmış bir hevesti bu. Ebrumla daha hamileyken paylaşmıştım, yapalım diye. En nihayet kısmet oldu, biraz geç kaldık yapmak için ama olsun. Pılımı pırtımı işe yarayacak bütün kumaşlarımı toplayıp dikildik mustafa bebeğin karşısına. Bu sıcaklarda yavrumu biraz zorladık ama yine de bizi kırmadı. Hatta bizim seslenişlerimizi duyup uyudu bile. Uyurkenki pozları daha rahat çektik, ama onlar çok azdı. Olsun yinede içimizde kalmadı, ona hatıra olacak bizim de içimizde kalmayacak hayallerimizi gerçekleştirdik. Annesine de buradan bu güzellikleri bana paylaşma şansı verdiği için çok ama çok teşekkür ederim. Bu arada nazar değmesin bebeğimize diye bunlar en kötü fotoğraflar, güzelleri bizde saklı…